Dünyanın 10. büyük ekonomisi Hindistan, geçen hafta 100 milyondan fazla kişinin atıldığı genel grevle sarsıldı.
11 sendikanın yaptığı 2 günlük grev çağrısı, örgütlü işçi sınıfının ve yoksulların zamlara karşı öfkesiyle karşılık buldu.
20-21 Şubat günü 48 saat gerçekleşen greve tüm sektörlerde çalışan işçiler katıldı ve ulaşımdan bankacılığa, fabrikalardan enerji santrallerine hayat bütünüyle durdu.
Merkez sol partilerin koalisyonundan oluşan Birleşik İlerici İttifak hükümetinin, kamuya yatırım yapmama ve birçok alanda özelleştirme yapma girişimine karşı başlatılan mücadele, işçi sınıfının ve yoksul halkın tüm kesimlerinin acil ortak taleplerinin belirlediği beklenmedik ölçüde büyük bir harekete dönüştü.
Grevi yaptırmamak için bir çok girişimde bulunan Hindistan hükümeti, engelleyemeyeceğince sokak protestolarının önünü kesmek için asker ve polisi kullandıysa da başarılı olamadı.
1 milyar 250 bin nüfuslu Hindistan 100 milyon kişinin katıldığı kitlesel sokak gösterileri, işçi sınıfının günümüz kapitalizminde varlığını, gücünü ve etkisini yitirdiğini savunan görüşleri de pratikte çürüttü:
• İşçi sınıfının kolektif olarak davranıp üretimi ve hayatı durdurma gücüne sahip.
• Örgütlü işçilerin başlattığı mücadele, ortak talepler etrafında tüm işçi yoksulların harekete geçmesini sağladı.
• Tabanın mücadele isteğinin sözcüsü olan sendikalar birer mücadele örgütü olarak etkili oldu.
• Üretimi durduran işçiler sokaklara döküldü ve çok büyük protestolar gerçekleşti.
• Grevin talepleri ekonomik olsa da bağrında siyasal bir mücadeleyi taşıdığı açık: On yıllardır Hindistan işçi sınıfına dayatılan neo-liberal politikalar reddediliyor.
Genel grevin talepleri:
1- Fiyat artışlarının denetim altına alınması
2- İstihdam sağlanması
3- Emek yasalarının uygulanması
4- Örgütlü ve örgütsüz işçiler için sosyal güvenliğin sağlanması ve bunun için bir fon oluşturulması
5- Kamu girişimlerinden yatırımların çekilmesinin durdurulması
6- Asgari ücret yasasının iyileştirilmesi ve asgari ücretin 10 bin rupiden düşük olmaması
7- Tavan ücretin kaldırılması, emeklilik ikramiyesinin arttırılması
8- Herkese emekli maaşı
9- Sendikaların kurulmasındaki zorlukların kaldırılması ve ILO (Uluslararası Çalışma Örgütü) anlaşmasının bazı maddelerinin kabulü
10- Kamu hizmetlerinin özel şirketlere devredilmemesi
