Şovenizm, kendi ulusal üstünlüğünü vurgulayan ve sürekli olarak bu üstünlüğü tehdit eden düşmanlar belirleyen, yaratan ve bu “düşmanlara” karşı kışkırtıcı bir dil kullanarak kamuoyu yaratmaya çalışan bir egemen sınıf fikridir. Şovenizm, en başından beri yayılmacı bir güdüye sahip olan sermayenin ihtiyaçlarını tüm ulusun ihtiyaçları olarak anlatmasının en vahşi ideolojisi olarak ayırdedici bir özelliğe sahip.

İnsanlık tarihinin gördüğü en büyük iki savaş dahil, kapitalizmin kopmaz bir parçası olan tüm savaşlarda, şovenizm harekete geçirici temel fikir olarak işler. İşte sol içinde kendi egemen sınıfının çıkarlarını savunmak anlamına gelen sosyal şovenizm, kamuoyunun şovenizmin pratik sonuçlarına ikna edilmesinde bir dizi “masum” fikri devreye sokarak görev alır. Sosyal şovenizm, egemen sınıfın şiddet, ayrımcılık, savaş, kışkırtma talep eden şovenizminden sadece tek bir vurguyla ayrılır: Yurtseverlik!

Yurtseverlik, sosyal şovenizmin arkasına gizlendiği maskedir. 1. Dünya Savaşı’nın başlangıcında işçi sınıfının birleşik örgütü olan 2. Enternasyonal’in bölünmesinde anahtar rolü oynamıştır. Almanya’da sosyalistler, Almanya’nın savaşa girmesi lehinde tutum aldıklarında, işçi sınıfının uluslararası dayanışması ve her ülkenin işçi sınıfının kendi egemen sınıfını devirmesi yerine, farklı ülkelerdeki işçilerin ulusal üniformalarla savaş meydanlarında birbirini boğazlamasını savunmaya başladı. “Yurt savunması” işçilerin bir birini katletmesi için o dönemin sosyal şovenistlerinin en çok başvurduğu iddia oldu.

Rosa Lüksemburg, Lenin ve Troçki gibi devrimciler ise savaşa doğrudan karşı çıktı ve savaşta her ülkenin işçi sınıfının kendi devletinin yenilgisini savunması anlamına gelen “devrimci yenilgiciliği”, şovenizme karşı işçilerin uluslararası birliğini savundu.

Türkiye’de ise kemalizmin özel etkisi, sol içinde şovenizmin rahat rahat savunulmasına yardımcı oluyor. Ermeni soykırımının tanınması için mücadele edenleri emperyalizmin piyonu ilan eden, Kürt halkının özgürlük mücadelesinden tiksinen ya da ezilen halka akıl veren ve eleştiri oklarını hep ezilenlere yöneltenler, farkında olsalar da olmasalar da sosyal şovenizmin karanlık sularında yelken açıyor.