Kapitalizmin devamlılığı için temel dayanak aile kurumudur. Aile hem "genel ahlak" normlarının kuşaklar boyunca iletilmesi için hem de üretimin süreklileşmesini sağlayacak yeni iş gücünü yani yeni işçi kuşaklarını garantilediği için sistemin açısından önemlidir. Bu yüzden bildik "aile" olgusunu zedeleyecek, değiştirecek, yok edecek her türlü cinsel davranış kapitalizm tarafından sapkın ilan edilir. İşyerinde, evde, sokakta kadınlara yönelik cinsiyetçi pratikler normal karşılanır, gerekli görülür. Lezbiyen, gey, biseksüel, travesti, transeksüel bireyler toplumsal yaşamın dışına itilmeye çalışılır ve çoğunlukla en temel hakları yasalar nezdinde kabul edilmez veya kabul edilmesi için uzun mücadeleler gereklidir. Ayrıca cinsiyetçilik, homofobi ve transfobi gibi egemen ideolojiler işçi sınıfının bölünmesini de amaçlar. Cinsel yönelimler ve cinsiyet kimlikleri arasında ayrım yapılamaz. Kadınların ve LGBT bireylerin özgürlük talepleri "devrim sonrasına" ertelenemez. Heteroseksüel, LGBT, kadın veya erkek bütün işçilerin ortak mücadelesi egemen sınıfın fikirlerini yenebilir.