Avrupa’nın birçok yerinde, özellikle krizin faturasını emekçilere ödetmek için uygulanan kemer sıkma politikalarının en çok vurduğu bir dizi Akdeniz ülkesinde, radikal sol partiler sağa göre çok daha hızlı yükseldi.

Krize karşı yıllardır işçi sınıfı merkezli bir direnişin olduğu Yunanistan’da, seçimleri beklendiği gibi Syriza kazandı.

İspanya’da sosyal demokrasinin solundaki Birleşik Sol ile Yeşiller’in koalisyonu %10 oy elde etti. Öfkeliler hareketinin partisi olan ve seçimlerden yalnızca 4 ay önce kurulan Podemos (Yapabiliriz) ise %8 aldı. Portekiz’de sosyal demokrat parti %31,5 oyla merkez sağı yenerken, radikal solun oyları toplamda %17 oldu. İtalya’da merkez sol %40 oyla birinci gelirken, yine solcu 5 Yıldız Hareketi %21 oyla ikinci sırayı aldı.

Solun yükseldiği ülkeler yalnızca buralar da değil. Hollanda’da sosyalistler %10 oy elde etti, Slovakya ve Romanya gibi yerlerde sol yükselişteydi.

Yalnızca aşırı sağın yükseldiği bu yüzden doğru değil. Bu yükselişin karşısında radikal sol alternatifler de var.

Kapitalizmin krizine ve ırkçılığa karşı mücadele

Tabloya baktığımızda, emekçi sınıfların tasarruf politikalarına karşı seslerini daha güçlü çıkardıkları yerlerde, anaakım politikalara yabancılaşmanın geniş kitleleri sola, kolektif çözümlere yönelttiği görülüyor. İşsizliğin %25 olduğu Yunanistan ve İspanya’da belli hareketlerin sesi olan partiler, çarpıcı başarılar elde ettiler. Böylesi mücadelelerin zayıf kaldığı veya kısmen geri çekilmeler yaşadığı yerlerde ise, krize karşı öfkeyi patronlardan sıradan insanlara, göçmenlere yönelten siyasi çizgiler, ırkçı ve faşist akımlar güç topladı. Bu ikili durumun geleceğini, önümüzdeki dönemde aşağıdan mücadele dalgalarının başarısının yanı sıra, böylesi hareketlerin kendilerini yeni siyasi partilerde örgütleyip örgütleyemeyecekleri, antikapitalist solun sesinin güçlenip güçlenemeyeceği belirleyecek.