Yeni bir darbe planı daha açığa çıktı. Adı Balyoz. Balyoz harekatı. Fatih Camii'ni bombalamak da var bu darbe planında, kendi jetini düşürüp Yunanistan'la savaş hali yaratma niyeti de.

Giderek netleşiyor ki 2000'li yıllar, AKP'nin iktidar olmasıyla birlikte nerdeyse her ay bir darbe planı yapmış generaller. Sadece plan yapmakla da yetinmemişler, girişimlerde de bulunmuşlar. Bu girişimlerin özünde ise toplumu ırkçılık ve milliyetçilik temelinde yeniden ve yeniden şekillendirmek yatıyor. Basından kitle örgütlerine, siyasi partilerden derneklere kadar her türden örgütlenme darbeyi meşrulaştıracak kitlesel zeminin yaratılması için zorlanmış durumda. 

Balyoz darbe planında açığa çıkan belgeler 29 generalle 133 subayın yaptığı bir toplantıdaki konuşmalarda "irticai, yıkıcı ve bölücü gruplara ait tüm listeler ile teşkil edilecek olan özel görev listeleri güncellenecek" denilmiş ve buna göre hazırlıklar yapılmış.

İşte 2000'li yıllarda devlet tarafından yaratılan düşmanlar hep bu darbe planlarındaki bölünmeye göre tarif ediliyor. Şeriatçı odaklar, bölücü odaklar!

AKP kapatılmaya çalışıldı, DTP ise kapatıldı.

Milliyetçi, yurtsever güçler ise kendilerini darbe planlarındaki düşman tarifine göre örgütlemeye, şekillendirmeye başladılar.

Bu şekillendirme, sadece darbeye zemin yaratma, orduyu destekleme biçiminde değil, darbe girişimlerine karşı atılan her adımı, demokratikleşme yönünde gerçekleşen her girişimi sulandırma biçiminde de sürüyor. Önce, "hadi canım ne darbesi" deniliyordu. Darbe girişimlerine inanmama, ciddiye alınabilecek bir darbeci güruhun olmadığı yönünde propaganda yapıldı.

Cunta örgütlenmesine ve suikastçı yapılanmalara karşı başlayan Ergenekon davası da aynı şekilde, "Ergenekon, gel buraya kon" denilerek sulandırılmaya çalışıldı.

Dava derinleştikçe, davanın zayıf noktaları keşfedilmeye çalışıldı. Mustafa Balbay da mı darbeciydi? Türkan Saylan da mı darbeciydi? Birisi gazeteci, diğer cüzamla savaş kahramanıydı!

Hrant'ın öldürülmesinin de darbe planlarıyla, bu planları yapan Ergenekon örgütlenmesiyle bir ilgisi yoktu. Kafes Darbe planı da belli ki "yandaş medya ve polisin" bir tezgâhıydı.

Darbe girişimlerini sulandırmaya çalışanların son icadı ise, "sivil darbe" zırvası. Artık bir Hürriyet gazetesi yazarı da olan Nuray Mert, bu zırvaya entelektüel bir içerik kazandırmaya çalışıyor ve askeri bir darbeye zemin yaratan "teori" üretmekle meşgulken, mağdur rolünü çok iyi oynuyor. Nuray Mert, TV kanallarında, sivil darbenin korkunçluğunu vurgulamak için, "yarın yazıp yazamayacağımdan emin değilim" diyor. Bu arada da iki gazetede ve iki TV kanalında program yapmaya devam ediyor.

Kendini solda gören örgütlenmelerden, kitle örgütü yöneticilerine kadar, Taraf gazetesinde yazmayı mide bulandırıcı görüp ama bu arada Doğan Medya grubunda yazmanın onurunu yaşayan gazetecilerden çeşitli sol internet sitelerine kadar, darbe girişimlerini sulandırmaya çalışanların, apaçık bir biçimde askeri bir darbeye zemin yaratmaya çalıştıklarını, daha da açık bir ifadeyle, AKP hükümetini askeri ya da yargısal bir darbeyle devreden çıkartmaya çalıştıkları görülüyor.

Bu yüzden son yıllarda, Ankara'da gerçekleşen son Türk-İş mitinginde de olduğu gibi, her işçi eyleminde ikili bir bilinç yan yana ilerliyor. İşçilerin AKP'ye karşı sonuna kadar haklı talepleriyle bir darbeyle AKP'nin devrilmesini isteyenlerin talepleri iç içe geçiyor. İşçi sınıfının mücadele bayrağıyla yurtseverlerin cunta özlemiyle dolu flamaları, Tekel işçilerinin 4C'ye karşı talepleriyle Ergenekoncu Türk Metal-İş Sendikası'nın başkanı Mustafa Özbek'i savunan İşçi Partisi'nin talepleri, yoksulluğa karşı sloganlarla Ergenekon avukatı Deniz Baykal'ın vurguları iç içe geçiyor.

Bu yüzden sosyalistler aynı anda hem darbelere, işçi sınıfının bölen milliyetçi, ırkçı fikirlere karşı çıkmak hem de işçi sınıfının saflarında daha hızlı örgütlenmek, sınıf hareketinin kazanması için mücadele etmek zorundalar.