Türkiye’de işçi hareketin bir dizi sorunu var. İşçi hareketi herşeyden önce bölünmüş. En az alti konfederasyon var. He iş kolunda en az üç sendika birbirleriyle rekabet ediyor ve bazı iş kollarında aynı konfederasyon için de bile birden çok sendika var.

# Herşeyden önce sendikal hareketin birliğini savunmak, her iş kolunda tek ve güçlü bir sendikanın oluşmasını sağlamak gerekiyor.

İkinci olarak Türkiye’deki bütün örgütlenmeler de olduğu gibi sendikaların yapıları antidemokratik.

# Oysa sendikalar kendi yapılarını demokratikleştirebilirler.Her düzeyde yönetici seçiminde bütün üyelerin oyuna başvurulabilir. Şube düzeyinde şube üyeleri, ülke düzeyinde bütün üyeler. Aynen işyeri temsilcisi seçer gibi.

Kamu sendikalarının grev hakkı yok. Grev hakkı olmadan işçilerin toplu sözleşmelerde taleplerini işverene kabul ettirmeleri mümkün değil.

Grev hakkının olduğu kamu dışındaki çalışanların ise bu hakları çeşitli biçimlerde sınırlanmış.

# Sendikaların grev hakkını kazanmak için birleşik ve güçlü bir mücadele vermesi gerekiyor.

Grev hakkı olmadığı gibi işçilerin sendikalaşmasının önünde de sayısız engel var. Hele 6 konfederasyonun olduğu günümüzde sendika değiştirmek hemen hemen olanaksız. İşçiler sayısız bürokratik formalite ile karşı karşıya.

# Sendikalar yasasının değişmesi işçi hareketi için çok önemli bir hedef.

Bunların dışında işçi hareketinin önünde bir dizi çok temel sorun daha var.

Türkiye bütçesinin önemli bir kısmı çalışanlardan kesilen vergilerden ve çalışanların ödediği KDV ve ÖTV’den oluşuyor. Patronlar ise çok az vergi veriyor.

# Sendikalar çalışanlar için vergi indirimi, KDV ve ÖTV’nin düşürülmesi, temel ihtiyaç maddelerinden tamamen kaldırılmasını talep etmelidir.

Asgari ücretle geçinmeye çalışan işçiler yoksulluk sınırının altında yaşıyor.

# Asgari ücret arttırılmalı, asgari ücretten her türlü vergi kaldırılmalıdır.

Türkiye’de 6 saatte bir işçi iş kazasında ölüyor. İş yerlerinde işçilerin güvenliği sağlanmıyor.

# Sendikalar iş cinayetlerine karşı aktif ve birleşik bir mücadele hattı savunmalıdır.

İş kazalarının en önemli nedenlerinden birisi patronların bu konudaki duyarsızlığı ise diğeri de aşırı çalışma saatleridir. Bugün ortalama haftalık çalışma süresi 53.2 saat. Bir çok iş yerinde haftalık çalışma 70 saate kadar ulaşmakta.

Fazla çalışma istihdamı da olumsuz etkilemekte, çok zaman bir işçi iki işçinin yaptığı işi yapmakta.

# İş saatlerinin en azından yasal düzeye çe-kilmesi için çalışmak gerekiyor.

Kadın işçiler için hiçbir özel iş güvenliği önlemi yok. Doğum izni, süt izni, kreş yasalarca çok sınırlı bir biçimde tanınmış. Ayrıca doğum yapan kadın işçi çok zaman işe geri dönemiyor.

Kreş ile ilgili yasa hiçbir biçimde çalışmıyor.

# Sendika hareketi kadın işçileri korumak için özel bir ilgi göstermeli, kadın işçiler sendikal örgütlenmede öne çıkarmalıdır.